Piszemy tu nasze wiersze

rafali888

Kiedyś się cieszyłem kwiatkiem na łące.
I spoglądałem na niebo niebieskie.
Kiedyś mi w oczy świeciło słońce.
I podziwiałem drzewa wysokie.

Zachwycałem się zachodem słońca.
Widziałem blask oczu mojej ukochanej.
Teraz w ciemnicy będę do końca.
Myśli tylko jednej byłem okropnej.

By sobie życie me nieszczęsne odebrać.
Lecz teraz już mi to przeszło, jakoś minęło.
Chodź ciężko mi było się przełamać.
Tyle znajomych do walki mnie kopnęło.

Iż teraz pogodziłem się z utratą wzroku.
Całkiem inaczej na życie spoglądam.
Już nigdy nie zobaczę pięknego widoku.
Gdy już zmęczony zasypiam.

Dopiero wtedy w snach tego dostrzegam
Co nie potrafiłem docenić przedtem.
Mimo wszystko innym pomagam.
Jak tylko potrafię i umiem.

Broom

Kiedyś się cieszyłem kwiatkiem na łące.
I spoglądałem na niebo niebieskie.
Kiedyś mi w oczy świeciło słońce.
I podziwiałem drzewa wysokie.

Zachwycałem się zachodem słońca.
Widziałem blask oczu mojej ukochanej....

Skoro tyle rzeczy Cie cieszylo dlaczego mialbys konczyc to "nedzne zycie"

Lila

Przyjdzie wiosna i znów bedziesz się cieszyć widokiem kwiatów...i znów uwierzysz w człowieka...tego Ci życzę...wiem, że lubisz pomagać....

lwiczka

Czasem człowiek jest tym ślepcem, który nie widzi rzeczy oczywistych.A dopiero długo po czasie widzi to czego dostrzec nie umiał.Bywa też że jest za późno.

fireballs

Bardzo piekny, smutny wiersz. Skoro piszesz o tych pięknych rzeczach to myślę, że chociażby pamięć o nich utrzymuję cię na "czuwaniu". Czasami tylko trzeba zapalić światło...by wzrok obudzić ze snu. Wiem, że cierpisz Rafał, ale będę jednym z tych którzy do walki...
Walcz bo Twoje serce czyste
Walcz....
Walcz!!!!
Jesteś wart tego Rafał!!

Pozdrawiam
Fireballs