Piszemy tu nasze wiersze

rafali888

Droga, którą podążamy.
Nie jest wcale prosta.
Tyle zakrętów mamy.
I tyle kolców na niej wyrasta.

Życie różne drogi szykuje.
Nie zawsze po naszej myśli.
Czasem człowiek pod górkę wędruje.
Bez pomocy byśmy pod nią nie podeszli.

Zboczymy niekiedy z niej.
Jest czasem tak bardzo kręta.
I kamieni nie będzie wcale mniej.
Dziura nie jedna będzie ominięta.

Tyle jest skrzyżowań.
Wciąż przed wyborem stoimy.
I tak wiele zapytań
Iż niekiedy tak bardzo się gubimy.

Niekiedy tak szybko można z niej zejść.
Stoczyć się w przepaść bezkresną.
Później ciężko z powrotem wejść.
Szukamy wtedy rękę pomocną.

Tyle razy się potykamy.
Z nawału problemów i zmartwień.
Czasem dosyć tego wszystkiego mamy.
Nie da się uciec w cień.

Zawsze słońce na niej będzie paliło.
Czy też ulewa straszna nas dopadnie.
Tyle ludzi na niej się zgubiło.
Tyle leży w strasznym i mrocznym dnie.

Droga życia nie jest litościwa.
Nie rozkłada dla nas płatki róży.
Bardzo często jest zdradliwa.
I strasznie się dłuży.

Trzeba uważać by nie natrafić na urwisko.
Nawet jak się pod nogi spogląda.
I patrzy się starannie na wszystko.
Droga życia i tak belki układa.

Nie sposób ominąć zastawionych pułapek.
To jest niewykonalne i nie możliwe.
I nie robi tu roli nasz wiek.
Chodz czasem życie jest życzliwe

lwiczka

To prawda życie jest pełne pułapek .Ale i tak zawsze w jakąś sie wpadnie

Sabina3200 · Gość

Rafaklu zycze ci abys znow swoja drogo odnalazl..

Klemcia

ten wiersz jest bardzo ladna metafora zycia:) Widac ze sporo uczuc i przemyslen wkladasz w wiersze...milo sie czyta i latwo rozumie:)

Thierry

Podpisuję się pod słowami Klemci Wink